To nieformalne spotkania młodych polityków CDU i ugrupowania Zielonych zapoczątkowane w 1995 r. we włoskiej restauracji Sassella w Bonn. Inicjatywa dotychczasowych przeciwników politycznych miała sondować możliwości potencjalnej współpracy obu partii. Wśród uczestników licznych spotkań byli politycy, którzy z czasem odegrali kluczowe role na szczeblu federalnym. Po stronie CDU byli to m.in.: Hermann Gröhe, Peter Altmaier, Armin Laschet, Norbert Röttgen, Ronald Pofalla. Ze strony Zielonych: Cem Özdemir, Katrin Göring-Eckardt, Andrea Fischer, Volker Beck, Antje Hermenau. Nazwę dla nieformalnego kręgu nadali krytycy z konserwatywnej CSU, chcąc w ten sposób zdeprecjonować znaczenie grupy.
Jednym z momentów, w którym kontakty z Pizza-Connection przełożyły się na działania w parlamencie, była sprawa zaproszenia Aliego Akbara Velayatiego, szefa irańskiej dyplomacji, do Bundestagu w listopadzie 1995 r. Wizyta budziła kontrowersje ze względu na autorytarny charakter reżimu w Teheranie. Kilkunastu posłów CDU złamało dyscyplinę partyjną i zagłosowało – wspólnie z SPD i Zielonymi – przeciwko zaproszeniu. Głosowanie zakończyło się porażką rządu Helmuta Kohla – jedyną w jego kadencji.
Po przeniesieniu Bundestagu do Berlina i objęciu władzy przez koalicję SPD–Zieloni w 1998 r. pierwotny krąg zaczął się rozpadać. Sama idea jednak przetrwała. W 2013 r. powstała tzw. Pizza-Connection 2.0, którą zainicjowali Jens Spahn (CDU) oraz Omid Nouripour (Zieloni). Jej celem było przygotowanie gruntu pod ewentualne rozmowy koalicyjne między chadekami a Zielonymi. Pierwszy taki rząd powstał w 2008 r. w Hamburgu; również w Hesji, Nadrenii Północnej-Westfalii, Badenii-Wirtembergii i Szlezwiku-Holsztynie rządziły koalicje złożone z CDU i Zielonych. (KF)