Budowanie obrazu rusofobicznych państw jest jednym z instrumentów budowania neoimperialnej tożsamości politycznej Rosjan.

Po piętnastu latach rządów Putina Rosja staje wobec wyczerpania modelu gospodarczego, opartego na dochodach z surowców energetycznych.

Sytuacja trzeciego sektora w Rosji – niezależnych od państwa struktur społeczeństwa obywatelskiego, systematycznie się pogarsza.

W Rosji maleje liczba imigrantów z Azji Centralnej, od lat stanowiących większość wśród pracujących tam gastarbeiterów.

Zmiana władzy na Kremlu będzie równoznaczna z upadkiem reżimu Kadyrowa oraz reaktywacją haseł niepodległościowych w Czeczenii.

Projekt Południowego Korytarza Gazowego przekształca się w element geopolitycznej rywalizacji, którego los zależy nie tylko od Azerbejdżanu.

Podejmując próby sabotowania porozumienia nuklearnego Moskwa naraziłaby się zarówno Teheranowi, jak i Waszyngtonowi.

Od początku konfliktu ukraińsko-rosyjskiego lewicowy rząd Słowacji zajmuje niejednoznaczne stanowisko wobec Rosji.

Obchody Dnia Zwycięstwa w Rosji miały szczególny charakter ze względu na specyficzny kontekst międzynarodowy i wewnątrzrosyjski, jaki im towarzyszył.

Uwypuklając zagrożenia informacyjne i nadając im wymiar militarny, autorzy doktryny wojennej FR zarysowują kontury koncepcji walki informacyjnej.